Οι ραγδαίες εξελίξεις της τεχνολογίας καθιστούν, πλέον, τα όρια μεταξύ
πραγματικότητας και επιστημονικής φαντασίας εξαιρετικά θολά. Οι έρευνες
δείχνουν ξεκάθαρα ότι ο καιρός δεν θα αποτελεί πια θέμα των ορέξεων της
Φύσης, αλλά αποτέλεσμα επιλογής των εκάστοτε ισχυρών δυνάμεων του
πλανήτη!«Κάθε στρατιωτική χρήση τεχνικών ελέγχου του καιρού […] για καταστροφικούς σκοπούς, πρόκληση ζημιών ή τραυματισμών προς άλλο μέλος του ΟΗΕ απαγορεύεται.»
ΟΗΕ, Enviromental Modification Convention, 1977-78
Αρκετοί υποστηρίζουν πως ο καλύτερος τρόπος για να ξέρεις αν μια «οριακή» (fringe) τεχνολογία έχει ψήγματα αλήθειας, είναι να έχει απαγορευτεί η χρήση της από κάποιο επίσημο όργανο. Αν το παραπάνω σκεπτικό ισχύει, τότε οι τεχνικές ελέγχου του καιρού είναι σίγουρα πραγματικότητα, μιας και τα Ηνωμένα Έθνη τις έχουν απαγορεύσει εδώ και 30 χρόνια!
Από τον Πόλεμο του Βιετνάμ και τους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Κίνα, από την παλιά «σπορά» συννέφων (εφαρμόζεται εδώ και δεκαετίες) στη νέα και πολλά υποσχόμενη τεχνική τροποποίησης του καιρού με laser, όσα ακολουθούν είναι δύσκολο να τα συλλάβει ο νους. Μπορεί να θυμίζουν σενάριο επιστημονικής φαντασίας, αποτελούν όμως 100% επιστήμη.
Γιατί να θέλουμε να ελέγξουμε τον καιρό;
Ας ξεκινήσουμε με μερικούς απόλυτους αριθμούς: 8 εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο εξαιτίας της ξηρασίας παγκοσμίως, με μεγαλύτερο βαθμό επικινδυνότητας στην Κένυα, την Αιθιοπία, την Ερυθραία, τη Σομαλία κ.α. Και αν φαίνεται ότι τα ακραία καιρικά φαινόμενα απειλούν μόνο τριτοκοσμικές χώρες της Αφρικής, τότε αρκεί να αναφερθεί ότι, στις Η.Π.Α., 300.000 άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο από τυφώνες και άλλα ακραία καιρικά φαινόμενα, ενώ 1 τρισ. δολάρια έχουν δοθεί για την αποκατάσταση των ζημιών από τυφώνες, από το 1980 μέχρι σήμερα.
Τι θα γινόταν, λοιπόν, αν υπήρχε η ευκαιρία να μειωθούν ή ακόμα και να σταματήσουν όλα τα παραπάνω; Να προκληθούν βροχές, εκεί που υπάρχει ξηρασία; Να αποδυναμωθούν οι θύελλες, εκεί που έχουν τη δύναμη να σκοτώσουν;
Οι πρώτοι «τρελοί επιστήμονες»
Δεν είναι ξεκάθαρο το πότε έγινε η αρχή γι” αυτού του είδους τις τεχνολογίες, μιας και οι αρχικές έρευνες ήταν στρατιωτικές, με ότι αυτό συνεπάγεται περί απορρήτου. Αυτό που ξέρουμε, όμως, είναι πως η έρευνα έχει τουλάχιστον 60 χρόνια ζωής.
Από τη δεκαετία του ’50, ο πληροφορικός John von Neumann (ακαδημαϊκός και καθ” όλα αποδεκτός, μιας και σήμερα δίνεται βραβείο στο όνομά του από την IEEE – Institute of Electrical and Electronics Engineers) είχε προτείνει την κάλυψη ολόκληρων περιοχών με σκόνη, σε περίπτωση που η γη απειλούνταν ξανά στο μέλλον να εισέλθει στην εποχή των παγετώνων!
Την ίδια περίπου εποχή, με το πεδίο ασχολήθηκε και ο Wilhelm Reich, ο γνωστός «αιρετικός» Αυστροαμερικανός ψυχίατρος – επινοητής της θεωρίας της Οργόνης – που συνεργάστηκε με τον Freud τη δεκαετία του ’20. Η δική του πρόταση ήταν οι συσκευές Cloud Busting, μέσω των οποίων μπορούσε να συσσωρεύει ή να διαλύει τα σύννεφα σε τοπικό επίπεδο.
Και δεν ήταν οι μόνοι… Ο δρ. Walter Russell έγραψε για τεχνικές ελέγχου του καιρού στο βιβλίο του Atomic Suicide μόλις το 1957, ενώ ο Jack Toyler κατασκεύασε, τη δεκαετία του ’70, μια συσκευή πρόκλησης βροχών στο Palmers Island της Αυστραλίας, χρησιμοποιώντας έναν ηλιακό καθρέφτη, ηλεκτρομαγνητική στατική φόρτιση και ακτίνες υπέρυθρου φωτός.
Εν αρχή ήσαν οι… Αμερικάνοι
Και αν τα παραπάνω ήταν προσπάθειες μεμονωμένων ανθρώπων που έγιναν γνωστές, στο παρασκήνιο έτρεχαν πολυδάπανες στρατιωτικές έρευνες. Μία εξ αυτών ήταν και το «Project Cirrus» του Αμερικανικού Στρατού, το πρώτο πείραμα του οποίου κατέληξε σε… καταστροφή! Αποτέλεσε την πρώτη καταγεγραμμένη προσπάθεια τροποποίησης τυφώνα, στην οποία συνεργάστηκαν η General Electrics Corporation, το US Army Signal Corps, το Γραφείο Ναυτικών Ερευνών των Η.Π.Α. και η Αμερικανική Αεροπορία.
Ένα τροποποιημένο Β-17 βομβαρδιστικό αεροπλάνο που χρησιμοποιείται για βομβαρδισμό νεφών
Παρά τις έντονες αντιρρήσεις που είχαν οι περισσότεροι κυβερνητικοί επιστήμονες του τότε «πλανητάρχη», Harry S. Truman, στις 13 Οκτωβρίου του 1947 έγινε η πρώτη απόπειρα τροποποίησης ενός τυφώνα που κατευθυνόταν μακριά από τα δυτικά παράλια των Η.Π.Α. Το σχέδιο ήταν απλό στην εφαρμογή: κατά τη διάρκεια πτήσης, κατά μήκος των ζωνών βροχής του τυφώνα, πέταξαν μέσα στα σύννεφα 36 κιλά τριμμένου ξηρού πάγου.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου